Niewygodne pytania które zadawała moja matka powoli zaczęły doprowadzać mnie do szału. Jak
zwykle była za bardzo ciekawska. Czy chociaż raz nie mogła dać mi spokoju. Byłem naprawdę zmęczony. Po za tym to chyba ja wiem co jest dla mnie najlepsze, nie musi sobie zawracać głowy moimi drobnym problemami. Tak bardzo chciałem przywiązać ją do krzesła, ale to chyba nieetyczne więc ostatkiem sił powstrzymałem się. Nie ma opcji żebym poszedł do lekarza! Ja dobrze wiedziałem co spowodowało moje omdlenie ale moja rodzicielka już nie musi o tym wiedzieć.
-Mamo to nic takiego, przestań się tym zamartwiać- powiedziałem odrobinę wkurzony. Obróciła się w moją stronę pełna napięcia, już wiedziałem,że zaraz wybuchnie.
-Jak to nie?! A co jeśli jesteś epileptykiem? Wiesz jaka to poważna choroba!-krzyknęła.
Na szczęście nie byłem, ale zupełnie nie wiedziałem jak mam jej to wytłumaczyć. Po prostu byłem paskudny to była przyczyna tego wszystkiego.
-To nic, naprawdę.
-Sonny nie przekonuje mnie to!
-Mamo daj spokój…
-Sonny Johnie!
-Może się
